Maalesef
Bende farkındayım modern dunyanın seni ne kadar bunalttığını
Her an herkes tarafından ulaşılabilir olmanın
Senin ruhun üzerine getirdiği baskıyı
Ne kadar yalnız kalmak istiyorsan
O kadar yalnız kalamıyorsun
Ya telefondasın
Ya bilgisayarda
Dünya küçüldükçe
Sen küçülüyorsun
Dünya küçüldükçe
Senin hayallerin küçülüyor
Belki o yüzden gitmek istiyorsun buralardan
Bir dağ tepesinde olabildiğince özgür
Ya da
Denizlerin dibinde nefes alarak yaşamak
Ve kendini dinledikçe ruhun iplerinden kurtuluyor
Daha iyi anlıyorsun hayatın anlamını
Maalesef
Dediğim gibi bende farkındayım
Modern dünya bu
Görünmez prangaları var ruhlarımızda
Kimimiz farkında
İşte o yüzden sıkılmış, bunalmış durumda
Kimimiz ise alışmış
İtirazsızca
Dediğim gibi
Bende farkındayım
Ve o yüzden özgürleşmen için yanındayım...
@ipek sahra, 2013
6 Eylül 2013 Cuma
4 Eylül 2013 Çarşamba
JEREMY, ALİCE ve İÇE DÖNÜKLÜK HİKAYESİ
Bende istiyorum Alice
Hatta senden daha çok istiyorum
Her akşam ama her akşam dışarıya çıkmayı
Her an paylaşacak
Yani söze dökülecek kelimeler bulmayı
Ama bu ben değilim
Sende biliyorsun
Ve hiç olamayacağım
Çocukluktan beri böyle
Her sabah
Her yeni güne uyandığımda
Yapılacak birşeyler oluyor kafamda
Sen nasıl bir gün insan görmeden yapamıyorsan
Bende günlerce insan görmeden
Hem de bunun eksikliğini ya da farklılığını hissetmeden yaşayabiliyorum
Senin kelimelerin, kahkahaların, ağlamaların var
Benim sessizliklerim, tebessümlerim, hüzünlenmelerim
En kötüsü ise içime döndüğüm zaman
Ne kadar sinirlendiğini
Sen söylemeden anlıyorum
Hareketlerinden
Ses tonundan
Hırçınlaşmandan
Saçlarını çekerek toplamandan
Gene de yardımcı olamıyorum sana
Anlatamıyorum o sessiz anların benim için gerekli olduğunu
Bunlara rağmen
Seni seviyorum Alice
Olan biten bu...
@ipek sahra, 2013
Hatta senden daha çok istiyorum
Her akşam ama her akşam dışarıya çıkmayı
Her an paylaşacak
Yani söze dökülecek kelimeler bulmayı
Ama bu ben değilim
Sende biliyorsun
Ve hiç olamayacağım
Çocukluktan beri böyle
Her sabah
Her yeni güne uyandığımda
Yapılacak birşeyler oluyor kafamda
Sen nasıl bir gün insan görmeden yapamıyorsan
Bende günlerce insan görmeden
Hem de bunun eksikliğini ya da farklılığını hissetmeden yaşayabiliyorum
Senin kelimelerin, kahkahaların, ağlamaların var
Benim sessizliklerim, tebessümlerim, hüzünlenmelerim
En kötüsü ise içime döndüğüm zaman
Ne kadar sinirlendiğini
Sen söylemeden anlıyorum
Hareketlerinden
Ses tonundan
Hırçınlaşmandan
Saçlarını çekerek toplamandan
Gene de yardımcı olamıyorum sana
Anlatamıyorum o sessiz anların benim için gerekli olduğunu
Bunlara rağmen
Seni seviyorum Alice
Olan biten bu...
@ipek sahra, 2013
3 Eylül 2013 Salı
EGOLARIN SAVAŞI
Büyüdük
Herşey bu kadar basit
Artık egolarımızla varız
Artık egolarımızla varız
Ne zaman huzura erecek
Ne zaman gülecek olsak
İçimizdeki o ses
İçimizdeki o talihsiz ses
Konuşmaya başlıyor tüm kirliliği ile
Ya herşeyin en iyisini biliyor
Ya herşeyin en iyisini yapıyoruz
Bizden başka hayatta olan
Diğer insanlar
Diğer insanlar
Bizim gibi düşünmüyor ve davranmıyorsa
Kuşanıyor egolarımız silahlarını
Şaka gibi
Her gün
Ama her gün
Binlerce kez ateş edip
Binlerce kez mermi yiyoruz
Binlerce kez mermi yiyoruz
Oysa ki
Biliyoruz
Bıraksak öylesine bir köşeye
Mutlu olmamız çok yakın
Ne yazık ki yapamıyoruz
Büyüdük
Herşey bu kadar basit...
@2013
@2013
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)