O zamanlar
Tek derdimiz vardı
Tek istediğimiz
Ne yemek yemek önemli idi
Ne su içmek
O zamanlar
Rüzgar vardı
Çarşaftan yaptığımız yelkenleri götüren
Saçlarımızı hırpanileştiren
Ruhumuzu dinginleştiren
O zamanlar
Çiçek tarlaları vardı
Göz alabildiğince
Koştukça koşabileceğimiz
Soluklanmak için uzanabileceğimiz
O zamanlar güneş vardı
Miskinleşmiş kedi yavrusu gibi
Bizi uyutan
Bedenimiz toprağa uzanmışken
İnce bir battaniye olan
Ve o zaman biz vardık
Henüz dokuz,on yaşlarında
Çiçek tarlalarında yankılanan kahkahalarımız
Rüzgarda havalanan hayallerimiz
Güneş ile yeşeren çocukluğumuz
İlk rüzgar gitti
Gökdelenler yapılırken
Yer kalmadı çiçek bahçelerine
Güneş düşmez oldu
Toprağa artık
Çocukluğumuz ise
Kayboldu kirlenmişliklerin içinde
@24.04.2014, ipek sahra
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder