JEREMY ve FİLLER

Jeremy filleri düşün!

Güçlerini,

Endamlarını,

Ve sonra boyunlarında duran ince, ip incecik ipe bak.

Gördüğün,

Söylemek istediğiminin ta kendisi

Ne bir eksik, ne bir fazla

Hayatta böyle

Açabiliyorsan yelkenini uzağa

Daha uzağa

Elindekini bırakarak

Sorgulamadan

Kaygısızca

O zaman görüyorsun gökkuşağını

Yıldızları  toka yapıp saçına takarken

Güneşe göz kırpıyorsun kimseciklere göstermeden

Bir kuru toprak gibi durmayı öğreniyorsun

Kışın soğukluğunda

Yazın sıcaklığında 

Hayat bu

Uzun bir yolumuz olduğunu kim iddia edebilir

Aynı filler gibi

Gücümüz, endamımız yerinde

Boynumuzda ise henüz ip yokken

Binelim küçük bir buluta

Dünyanın binlerce diyarında

Kimi zaman siste

Kimi zaman donda

Duralım yan yana

Dediğim gibi filleri düşün Jeremy

Düşündüğün söyleyeceklerimden ne bir eksik, ne bir fazla…

26.11.2012
 © Tüm hakları İpek Sahra Özgüler' e aittir.

YAŞAMAK GERİSİ BOŞ

Tarifsiz bir hal içindesin

Birkaç yıldır

Nasıl desem, bir insan düşün ki

Gözlerinin  parıltısı gitmiş

Gözü ya telefonda, ya bilgisayarda

Mevsimin  kış olduğundan da, yaz olduğundan da habersiz

İşte sen öylesin

Nasılsın desem

Nasıl olduğunu öğrenmek istesem

Yoğunum diyorsun

Bir yarım saat konuşmak istesem

Muhakkak telefonundan gelen ses ya da seni arayan biri bölüyor henüz başlayamamış sohbetimizi

Yanaklarında artık allık  var, renk verilmek üzere özenle sürülmüş

Gözlerine parlaklık veren ise  şeffaf boyalar

Ne komik

Bir zamanlar şehrin en mutlu ressamı karşımda duruyor

Renklerin tanrıçası

Kendi bile unutmuş renkliliğini

Florasan ışıklarda can vermeye çalışıyor  rengi gitmiş boyalarına

Ne vakit eski bir dost, eski candan bir dost

Dese ki “Sana ne oldu böyle” diye

“Yoğunluk, iş yoğunluğu” diyor kendine vurduğu görünmez prangalardan habersiz

İşte o yüzden buradayım ben

Ölmene bile bile göz yummayacak, benimle savaşacak olduğu bile bile hazırlıklı

Bundan sonra zaman

Yağmurun sesini duyma

Rüzgarı hissetme

Delicesine koşma

Bir köpeğe sarılma

Yani yaşamak zamanı

JEREMY ve YALNIZ BİR KIŞ AKŞAMI

Gözlerini yum Jeremy

Sımsıkı kapa

Öylesine kapalı olsun ki gözkapakların

Herhangi bir ışık, nefes süzülmesin bedenine

Mevsimin kış olduğunu düşün

Soğuk bir kış akşamı

Hatta şöyle yapalım soğuk bir kış akşamı olmasın

Ayaz dolu bir kış gecesinde

Evinden uzakta olduğunu düşün

Evinden çok uzakta, bir yelkenin güvertesinde yapayalnızsın

Ve tuhaf bir sessizlik, anlaşılmaz bir huzursuzluk var havada

Ne ay yoldaş bugün, ne de yıldızlar

Bulutlar kara bir toprak gibi kapatıyorlar sıska, korkudan titreyen bedenini

Karanlığın seni korkuttuğunu bilirim Jeremy

Şimdi de korkuyorsun

Korkuyorsun ve bu sefer ilk defa küçük bir çocuk gibi ağlamıyorsun

Bilirsin Jeremy

Korkunca

Ağzını bir kurtun uluması gibi büzer, o ince aralıktan çıkarırsın ses tellerine vuran korkuyu

Bu sefer ise tam büyük adam gibi korkman

Netametli

Sessiz

Ürperen tenini kesen ayaz değil bu korkun ya da karanlık

Demiştim tuhaf bir sessizlik, anlaşılmaz bir huzursuzluk var havada

Sen ise  ilk defa yaşına inat

Koca bir çınar gibi kök salıyorsun okyanusların sessizliğine

Ses sustukça

Büyüyor köklerin

Korkun giderken gittikçe yayılıyorsun

Ve işte o zaman görüyorsun

Gökyüzünde uçan balonları

Sarı, yeşil, kırmızı

Uçuyor hayallerin karanlıkta

Bir fener oluyorlar

Ayazlı kış akşamına…