Sayanora

Ilk kez elimde bir tutukluk var
Akilalmaz bir tutukluk
Bundan once Sayanora ile bunu defalarca ama defalarca gerceklestirmis olmamiza ragmen
Bir vicdan azabi

Insanligi, yasamayi, nefes almayi onemsemeyen ben icin garip bir durum
Bos odanin duvarlarina vuruyor bu halim
Gokyuzune vuruyor
Ve yagmur
Aci bir yagmur olup dusuyor
Topraga dusmus bedenlerimin uzerine

Birazdan Sayanora gelecek
Telassiz
Vakur
Kimligi ile ozdeslesmis
Suskun
Ve ozenle hazirladigi kutulardan birisini  bana verecek
Gozlerime bakmadan

Soz yok aramizda
Soz bizim gibi insanlar icin gereksiz
Hayatla tek bagi olum olan bizler icin anlamsiz
Sert bir heykelin icinde duran kalbimiz
Sadece kin, nefret ve olum duygusuna asina

Ve Sayanora' nın adımları vuruyor duvarlarıma

Ölüm yine ve yeniden yaklaşıyor

Tetikçi olmaya alışkın avuçlarımıza...

© 01.2012 Tüm hakları  İpek Sahra Özgüler' e aittir.

Matruşka Ve Soguk bir Kış Akşamı

Matruska
Uzulmeyi birak artik
Mukemmel olmak zorunda degilsin
Yine ve yeniden tekrarliyorum
Mukemmel olmak zorunda degilsin
Sen ise
Anlamsiz bir sekilde
Mukemmel olmak icin savas veriyorsun
Tum bu elestiriler, beklentiler
Yersiz bir mucadeleden otesi degil
Anliyor musun?
Bana bakar misin!
Gozlerimin icine
Ve dediklerimi tekrarlar misin yuksek sesle

Olmuyor Matruska olmuyor
Guclu bagirmalisin
Madem oyle ayaga kalk
Neden mi ayaga kalkacaksin?
Duymuyor musun beni?
Bagirmayayim mi?
Nasil bagirmayayim!
Bu hal beni uzmekten cok azaba sokuyor artik
Saclarina bak
Bir kursun kalemin cevresinde donmus, gunlerdir yikanmamis daginik saclarina
Yirtik pijamana
Morarmis gozaltlarina
Bu sen misin?
Bunun sen olmasi mumkun mu Matruska?


Susayim mi?
Sadece bu mu soyleyebilecegin
Bu kadar kolay mi herseyden vazgecmek
Mucadeleden kacmak
Yoruldun mu?
Guldurme beni
Yorulmak kim, sen kim

Gideyim mi
Gidiyorum Matruska
Seni birakiyorum bir kis zamani
Yoksunluklarinla....

© 01.2012 Tüm hakları  İpek Sahra Özgüler' e aittir.

Ozgurluk Semsiyesi Ve Bulutlar

Sahi
Ruhunun harabeliginin farkinda misin
Gulumseyen dudaklarina eslik etmiyor artik
Bakislarin
Dusunuyorum da
Bundan birkac sene onceki halini
Koridorlari cinlatan kahkahani
Sasiriyorum yillarin alip goturduklerine


Simdi ise
Yeni bir dunya vadediyorum sana
Yaralarinin iyilesecegi
Gunluk kosusturmalarinin kaybolacagi
Hiz yerine yavasligin
Kis yerine yazin hakim oldugu


Elbet cesarete ihtiyacin var
Ne yazik ki elinde tuttugun son model telefon vermeyecek o cesareti sana
Ya da bankada duran cil cil altinlarin
Cevrendeki arkadaslar, dostlar ya da aile de degil
Biliyor musun sadece sensin o gucun kaynagi
Kisin daglarin doruklarinda duran karlar gibi gucun
Vakti geldiginde
Vakit geldiginde
Sen istediginde
Gosterecek gucunu
Ve sana
Senin bile varligindan habersiz oldugun
Yeni seni gosterecek


Farkindayim urkek urkek bakiyorsun bana
Yurumek uzere olan bir ceylan gibi titrek bacaklarin
Ne kadar ozgurluk istesen de
Icindeki ses
Icindeki o lanet ses
Durmani soyluyor
Ve gorunmeyen ipler cekiyorlar ruhunu
Gittikce acitarak


Yine de anlatacagim
Gozlerindeki tereddute ragmen
Cesaret ile cesaretsizlik arasinda duran kararsizligina ragmen
Ilk once kirmizi semsiyeyi al


Kirmizi semsiye nereden mi cikti
Aramizda sir kalacaksa soyleyebilirim ancak
Seninle ne yakinligim mi var
Haklisin bir yakinligim yok
Hatta şu pejmurde haline bakinca
Yakinliktan cok uzaklik var
Neyse icimden geldi diyelim

Bazen insanın içinden nedenini bilmediği şeyler gelir

Anlamlı ya da anlamsız olduklarını umursamadan

Bu da benim içimden geldi.

Sana özgürlük vadetmek

Nerede kalmıştık?

Kırmızı şemsiyeyi al

Büyülü bir şemsiye o

Sıradan duruşuna rağmen

Büyülü

Ve aç

Sonra gözlerimi yum

Ama sımsıkı

Öleceksen bile açılmayacakçasına sımsıkı

Ve uçmayı düşün

Bulutların üzerine çıktığını

Ve ne zaman içinde bir ferahlama

Vucudunda bir gevşeklik hissettiğinde

Aç gözlerini

Hiç görmediğin bir özgürlükte bulacaksın kendini

Bedenin tüm dertlerinden, yüklerinden, çelişkilerinden, sorgulamalarından kurtulacak

Ve dertsiz bir kuş gibi

Dertsiz göçmen bir kuş gibi

Bak dünyaya

Savaşların, kuraklıkların, zenginliklerin hüküm sürdüğü

Bencilliklerin çarpıştığı dünyaya

Ve şanslı say kendini

Olabildiğince şanslı

Dünyada kaç kişi özgür olabilmiş senin gibi

Dünyada kaç kişi uçmuş  göklere

Eşlik etmiş nazlı meltemlere

Ve  yeryüzüne inmek istediğinde kapa gözlerini

Ve kapat şemsiyeni

.................................

Şimdi çöpe atabilirsin şemsiyeyi

O kırmızı şemsiye değil

Cesaretindi özgürleştiren seni...


© 01.2012 Tüm hakları  İpek Sahra Özgüler' e aittir.

Kaftanını Sürüye Sürüye

hiç bir aşk yara almadan başlamaz dedi

henüz yeni sürme çektiği gözlerini ufka,ufkun en son noktasına diktiğinde

utangaç bir çocuk gibi büzüldüm oturduğum kırmızı odadaki şarap rengi koltuğa

ve kaftanını sürüye sürüye yanıma geldi

yüzündeki kırışıklıklara

gözlerindeki nemli ifadeye baktım

söylemek istediğim sözler çoktan uçup gitmişti

kalabalıklar önüne çıkmış bir insan tedirginliği ile yutkundum

söyleyeceklerim önemliydi

hatta şu anda her zamankinden daha önemliydi

ilk defa ama ilk defa

kuşandığı zırhlardan, ördüğü kalelerden çıkmıştı

ilk defa ama ilk defa

masumluğunu sermişti gözlerimin önüne

ilk defa ama ilk defa

kendi gibiydi

korunmasız, saf ve yalnız

yutkundum ve yere baktım

söyleyeceğim sözüm yoktu

duygularımı sıraya koyacak bir akıl

çoktan beni bırakıp gitmişti

kalbim ise delicesine çarpıyordu

evet, evet birşeyler demeliydim

bu kırmızı odanın ateşinden

bu kırmızı odanın alevlerinden doğacak bir güneş

bu kırmızı odayı aydınlatacak beyaz bir kalp vardı bende

kaftanını sürüye sürüye masaya gitti

benden mi gidiyordu

bana mı geliyordu bilmiyorum

masadaki kütahya işi çini tabakta duran narı eline aldı

ve sıktı

koca nar patladı

her tanesi saçıldı ahşap parkenin her köşesine

hiç bir aşk yara almadan başlamaz dedi

zaman ver yaralayalım birbirimizi

gözlerindeki sürmeler yanaklarından süzülürken

işte o zaman anladım

onda kırmızı bir oda

bende ise beyaz bir oda vardı

beyaz oda tüm tutkuları içinde boğardı...

© 01.2012 Tüm hakları  İpek Sahra Özgüler' e aittir.