GİTTİKÇE SUSTUN

Gittikçe sustun
Oysa konuşacak
Oysa anlatacak ne çok hikaye biriktirmiştin
Samimi olarak seni dinleyecek bir yüz aradın
Yüzlerce yüz arasından
Kimsenin ne vakti,ne hali vardı
Seni dinlemek için

Gittikçe sustun
Tüm hikayen buydu...
@2014,ipek sahra

MUTLULUK

Alize
Kendini önemsemeyi bırak
Su gibi şeffaf
Su gibi berrak ol
Hesaplanmış düşüncelerin kazandığı yer değil dünya
Kim güzel
Kim saf düşüncelere sahipse
O kazanıyor mutluluğu

Alize
Ne kadar kısa değil mi yaşam
Çok beklenti
Çok istek var içinde
Koşturmalar
Savaşlar
Hırslar
Oysa ki bir gün bakıyorsun
Hepsi boş
Bomboş

Alize
Dediğim gibi
Su gibi berrak
Su gibi şeffaf ol
Mutluluğun kendini mutlu etmene değil
Başkalarını mutlu etmene bağlı
Sen hep böyle hayatta
Saf ol...

@ipek sahra 11.2014

Hangi Dünyaya Aitsin?

Çok uzun zamandır
Sevdiğin
Tutkuyla bağlandığın
Gece gündüz hayalini kurduğun birşey yok

Kalbinin boşluğuna rağmen
Beynin herşeye sahip olduğunu söylüyor
Nasıl söylemesin ki
Her sabah gidebildiğin bir işin
Evin, araban, yazlığın, iki haftaya sıkışmış tatilin, her hafta gittiğin alışveriş merkezin, kredi kartların var
Gel gör ki
Kalbinde büyük bir boşluk
Kocaman bir boşluk var
Öylece duruyor
Ve sızı, ince bir sızı seni yokluyor zaman zaman

İşin özü şu
Modern dünyanın sıkıştırılmış düzeni içinde
Sahip olmakla mutlu olacağını sanıyorsun
Çok uzun zaman oldu
Yağmur yüzüne çarpmayalı
Rüzgarda yalınayak koşmayalı
Gün doğumunu izlemeyeli
Çok zaman oldu
Ve hala da farkında değilsin

Hayat akıp gidiyor
Peki sen hiç düşündün mü
Modern dünyaya mı yoksa doğaya mı aitsin?

@ipek sahra, Eylül 2014

Hayallerin Kadar Yakınsın Kendine

Hayallerin eskisinden daha az
Tuhaf bir yorgunluk
Tuhaf bir çaresizlikle
Teslim etmişsin kendini hayatın akışına
Gözlerinin parlaklığı yok uzun süredir
Alışıldık bir düzenin içinde
Yol alıyorsun rotasız haritasız
Sorsam mutlu musun diye
Uzun bir sessizlik koyuyorsun aramıza
Ve o sessizliğin içinde ağlıyorsun

Büyüdün
Hepsi bu
Neşeli kahkahalarını sakladın seni kırmasınlar, incitmesinler diye
Bağıra çağıra anlattığın hayallerin yok artık
Kısık seslere sığınmış dilekler
Kısık seslerde kaybolmuş yüreğinin sesi var

Büyüdün
Hepsi bu
Hayallerin kadar uzak
Hayallerin kadar yakınsın kendine
Seçim mi?
O sadece senin elinde...

@ipek sahra, Eylül.2014

HALA SAF

Çevrene bak

Yavaş yavaş, süze süze

Hala onun gibi, hala onun gibi beyaz

Kaç kişi kaldı ki evrende

Kendini düşün

Her sabah kurulu bir saate bağlı yaşamını

Her gün yenilenen düzenini

İsyan bayrakları açtığın halde

Yüzüne yerleştirdiğin gülümsemeni

Sonra da ona bak

Çetrefilleşmiş dünyanın tam ortasındaki ona

Gözbebeklerinde hala duran çocuksu pırıltıya

Utangaçlığın gizlendiği naif gülümsemesine

Çekingen duruşu ile hem gidişine, hem kalışına

Sonra kendini düşün tekrar

Hala saf

Hala onun kadar beyaz mısın?

@30.04.2014, ipek sahra

Rüzgar, Çiçek Tarlaları, Güneş, Biz ve Çocukluk

O zamanlar

Tek derdimiz vardı

Tek istediğimiz

Ne yemek yemek önemli idi

Ne su içmek

O zamanlar

Rüzgar vardı

Çarşaftan yaptığımız yelkenleri götüren

Saçlarımızı hırpanileştiren

Ruhumuzu dinginleştiren

O zamanlar

Çiçek tarlaları vardı

Göz alabildiğince

Koştukça koşabileceğimiz

Soluklanmak için uzanabileceğimiz

O zamanlar güneş vardı

Miskinleşmiş kedi yavrusu gibi

Bizi uyutan

Bedenimiz toprağa uzanmışken

İnce bir battaniye olan

Ve o zaman biz vardık

Henüz dokuz,on yaşlarında

Çiçek tarlalarında yankılanan kahkahalarımız

Rüzgarda havalanan hayallerimiz

Güneş ile yeşeren çocukluğumuz

İlk rüzgar gitti

Gökdelenler yapılırken

Yer kalmadı çiçek bahçelerine

Güneş düşmez oldu

Toprağa artık

Çocukluğumuz ise

Kayboldu kirlenmişliklerin içinde

@24.04.2014, ipek sahra

YÜZYILIN LABİRENTİ VE KAÇIŞ

Bundan çok zaman önce

Anlatmıştın herşeyi

Mutluluk dolu hayatının gittikçe anlamını yitirdiğini

Herşeye sahibim ama gene içimde boşluk

Derin bir boşluk var diyordun

Gözlerin gözlerime bakarken

Rengin solmuştu artık

Seni tanıdığım yıllardaki neşen yoktu

Saçların dökülmüştü

Gözlerinin altında çizgiler belirmişti

Gözlerine baktım

Derine ruhunun  derinlerindeki o boşluğa 

Git dedim

Burada kalırsan kurtulamayacaksın

Gittikçe boşluğa

Daha çok boşluğa çekecek seni

İşin, evliliğin, çocukların

Toplumun koyduğu labirentte kaybolacaksın bir süre sonra

Yaşadığını unutarak yaşayacaksın 

Kalbinin çarptığını unutarak nefes alacaksın

Zamana yetişmeye çalışarak, zamanın kurbanları arasında olacaksın

Ve bir gün

O beklendik günde

Ya kalbin tekleyecek

Ya beynin iflas edecek

Gözlerime baktın

Derinlere

Seni ne kadar sevdiğimi bilirdin

Söylediklerimdeki samimiyetten şüphe bile etmezdin

 

Yapamam dedin

Ne eşim kabul eder, ne çocuklar

Düzen beni yese de düzelmeliyim onlar için

Sen yoksan onlarda yok dedim

Gülümsedin içinin acısını saklamaya çalışarak

O günden sonra 

İşte yine karşı karşıyayız

Tek fark senin ruhun burada değil artık

Bedenin ise kalafatta

Ne desem boş

Bir labirent vardı

Ilk önce albenisi ile cezbetti seni

Eşin, çocuklar, para ile hapsettiler

Ve özgürlüğe aşık kalbin

Dayanamadı labirentte nefes almadan yaşamaya

Tekledi

Gülümsedim içimin acısını saklayarak

Uğurlar olsun Bernard

Uğurlar sana

@2014,ipek

BASİT

Alize
Işi karmaşıklaştırmayalım
Süslemeyelim
Renkli ışıklarla aydınlatmayalım

İşin özü
İstediğin basit
Bu kadar
Büyük binalar
Görkemli alışveriş merkezleri
Her an değişen vitrinler
Moda akınları değil

İstediğin çıplak ayaklarla
Toprağa dokuna dokuna
Gereğinde yaralanarak
Gereğinde üşüyerek
Gereğinde terleyerek
Yürümek
İçinde korku yok aslında
O kadar aitsin ki oraya
Katışıksız bir saflıkla
Şu anda duyduğun his
Alışkanlığın yıkılması zor bağlılığı
Yaşadığın
Eziyet
Artık ruhunun sahte yaşamına isyan etmesi


Yüzlerce insan arasında
Her an yalnız olduğunu hissetmek yoruyor seni
Kendini anlamalarını beklemekten yoruldun
Kendini anlatmaktan yoruldun
Herkes haklı
Yüzlerce ses geliyor insanlardan, bilgisayarlardan, cep telefonlarından
Herkes yoruldu
Bu yüzden herşeye sahip
Ama mutsuz insan yüzleri sokaklarda

Alize
Işi karmaşıklaştırmayalım
Süsleyip püslemeyelim
Vakit şimdi
Ne yarın, ne bir ay sonra
İstediğin sadece
Basitlik değil mi???
@2014,ipek sahra

TÜMÜLÜS TEPELERİ ve GİZLİ HİKAYELERİMİZ

Alışıldık hikayelerimiz vardı daha önceden
Iyi okulları bitirmiştik
Güzel işlerde çalışıyorduk
Dolgun maaşlar alıyorduk
Evlenmiştik
Hatta çocuklarımız olmuştu

Ve bir gün
Yolculukta değişti herşey
Bir haftalık aldığımız sıkıştırılmış tatilde
Beş yıldızlı otel köşelerinin
Kalabalık yemek sofralarında yedik
Dibimizde oturan insanlarla denize girdik
Sıkılmıştı ruhumuz artık
Kendimizden
Birbirimizden
Ne kötü ki çıkacak yolu bulamıyorduk
Labirentte kaybolmuş fareler gibi
Bir o yana, bir bu yana giderek
Işıklı sofralarda
Görkemli eğlencelerde
Kendimizi eğlendiriyorduk

Dediğim gibi
O yolculukta
O ruhlarımızın bunaldığı
Kalplerimizin yitikleştiği
O yolculukta değişti herşey

Bir yol vardı
Çorak topraklar
Tek katlı evler
Ev önlerinde sohbet eden kadınlar
Koyun otlatan çobanlar
Ve Berrak bir hava vardı
Ve unutmadan tümülüs tepeleri
Onlarcası
Ardı ardına
Sıralı sıralı
Küçük ve büyük

İşte o tepelerde
Yazdık hayatımızı yeni baştan
Beyaz bir sayfaya
Gerçi güzel bir işimiz
Dolgun bir maaşımız kalmadı ama
Gizli hikayelerimiz kaldı
Tümülüs tepelerinin semalarında
@2014,ipek sahra

SARI TRAMVAY ve VERONICA

Oyun değil bu Veronica
Şaka da yapmıyorum
Hatta ellerime bakarsan
Sağ elimin titrediğini görürsün
Bilirsin
Elimin titremesi  iyiye alamet değildir

Umrunda değil mi
Ne umrunda oldu ki bugüne kadar
Uçarı bir kelebek gibi uçmaktan
Birkaç günlük ömrünü daldan dala geçirmekten başka
Hayat sana göre boş işler meşgalesi
Okulda gereksiz, işte çalışmakta
Hatta biraz daha iddialı olsan
Yaşamanın bile gereksiz olduğunu iddia edeceksin

Ediyor musun
Sende mi sinirlisin
Seninde mi ellerin titriyor
Kızıyor musun yaptıklarıma
Bıktın mı artık seni korumamdan
Kollamamdan
Üstüne üstelik sıkıldın mı eğlenmekten anlamayan benden
Sakinliğim üzerine üzerine mi geliyor
Yoruyor muyum seni durduğum yerden
Ağaç olsam daha mı iyi
En azından oksijen mi katarım hayata
Oksijen tüketeceğime

Tamam Veronica
Sus artık
Bin git 25 numaralı sarı tramvaya
Ne ardına bak
Ne ardından el salla....

@2014, ipek sahra

SOĞUK BİR OKYANUS GECESİ VE YALNIZLIK

Hiç öyle hesaplı kitaplı olmadı bu hikaye
Uzun uzun düşünülmedi
Kurgulanmadı
Yanlışları silinip
Yeniden yazılmadı

Soğuk bir akşamdı işte
Kemikleri üşütürcesine soğuk
Etleri ezercesine soğuk
Hava da gram rüzgar yoktu
Gökyüzü siyahtı
Simsiyah
Yıldızlar dökülüyordu göklerden Alize nin üzerine

Alize ise yalnızdı
Yapayalnız
Tercih edilmiş bir yalnızlığın içinde
Alize
Soğuk
Okyanus
Bir de esmeyen rüzgar vardı

Denizin koruyuculuğunda
Öyle sakindi ki Alize
Yıllardır süren hırçınlığına iyi gelen birşeyler vardı burada
Basit şeyler

Mesela
Gün doğumu vardı
Sabah serinliğinde omza atılan hırka ile içilen kahve
Kuşların şarkıları vardı
Yunusların yol arkadaşlığı
Öğle uykusu vardı güneş teni ısıtırken
Yelkene vuran rüzgar vardı
Gün batımı vardı
Renkli gökyüzündeki cümbüş
Ve en afillisinden bir sessizlik vardı
Iç huzuru

Demiştim
Öyle hesaplı kitaplı bir hikaye değildi
Alize vardı
Bir yelkenin kıçında
Okyanus vardı
Sessizliği ile
Ve de derin bir uykuya gömülmüş olan rüzgar vardı
Ne vakit rüzgar esmeye başladı
Kalbi tekledi Alize nin
Ve yığıldı güverteye

Gece soğuktu
Okyanus ıssız
İşte öyle bir hikayeydi
Anlamsız...
@2014,ipek sahra