GİTTİKÇE SUSTUN

Gittikçe sustun
Oysa konuşacak
Oysa anlatacak ne çok hikaye biriktirmiştin
Samimi olarak seni dinleyecek bir yüz aradın
Yüzlerce yüz arasından
Kimsenin ne vakti,ne hali vardı
Seni dinlemek için

Gittikçe sustun
Tüm hikayen buydu...
@2014,ipek sahra

MUTLULUK

Alize
Kendini önemsemeyi bırak
Su gibi şeffaf
Su gibi berrak ol
Hesaplanmış düşüncelerin kazandığı yer değil dünya
Kim güzel
Kim saf düşüncelere sahipse
O kazanıyor mutluluğu

Alize
Ne kadar kısa değil mi yaşam
Çok beklenti
Çok istek var içinde
Koşturmalar
Savaşlar
Hırslar
Oysa ki bir gün bakıyorsun
Hepsi boş
Bomboş

Alize
Dediğim gibi
Su gibi berrak
Su gibi şeffaf ol
Mutluluğun kendini mutlu etmene değil
Başkalarını mutlu etmene bağlı
Sen hep böyle hayatta
Saf ol...

@ipek sahra 11.2014

Hangi Dünyaya Aitsin?

Çok uzun zamandır
Sevdiğin
Tutkuyla bağlandığın
Gece gündüz hayalini kurduğun birşey yok

Kalbinin boşluğuna rağmen
Beynin herşeye sahip olduğunu söylüyor
Nasıl söylemesin ki
Her sabah gidebildiğin bir işin
Evin, araban, yazlığın, iki haftaya sıkışmış tatilin, her hafta gittiğin alışveriş merkezin, kredi kartların var
Gel gör ki
Kalbinde büyük bir boşluk
Kocaman bir boşluk var
Öylece duruyor
Ve sızı, ince bir sızı seni yokluyor zaman zaman

İşin özü şu
Modern dünyanın sıkıştırılmış düzeni içinde
Sahip olmakla mutlu olacağını sanıyorsun
Çok uzun zaman oldu
Yağmur yüzüne çarpmayalı
Rüzgarda yalınayak koşmayalı
Gün doğumunu izlemeyeli
Çok zaman oldu
Ve hala da farkında değilsin

Hayat akıp gidiyor
Peki sen hiç düşündün mü
Modern dünyaya mı yoksa doğaya mı aitsin?

@ipek sahra, Eylül 2014

Hayallerin Kadar Yakınsın Kendine

Hayallerin eskisinden daha az
Tuhaf bir yorgunluk
Tuhaf bir çaresizlikle
Teslim etmişsin kendini hayatın akışına
Gözlerinin parlaklığı yok uzun süredir
Alışıldık bir düzenin içinde
Yol alıyorsun rotasız haritasız
Sorsam mutlu musun diye
Uzun bir sessizlik koyuyorsun aramıza
Ve o sessizliğin içinde ağlıyorsun

Büyüdün
Hepsi bu
Neşeli kahkahalarını sakladın seni kırmasınlar, incitmesinler diye
Bağıra çağıra anlattığın hayallerin yok artık
Kısık seslere sığınmış dilekler
Kısık seslerde kaybolmuş yüreğinin sesi var

Büyüdün
Hepsi bu
Hayallerin kadar uzak
Hayallerin kadar yakınsın kendine
Seçim mi?
O sadece senin elinde...

@ipek sahra, Eylül.2014

HALA SAF

Çevrene bak

Yavaş yavaş, süze süze

Hala onun gibi, hala onun gibi beyaz

Kaç kişi kaldı ki evrende

Kendini düşün

Her sabah kurulu bir saate bağlı yaşamını

Her gün yenilenen düzenini

İsyan bayrakları açtığın halde

Yüzüne yerleştirdiğin gülümsemeni

Sonra da ona bak

Çetrefilleşmiş dünyanın tam ortasındaki ona

Gözbebeklerinde hala duran çocuksu pırıltıya

Utangaçlığın gizlendiği naif gülümsemesine

Çekingen duruşu ile hem gidişine, hem kalışına

Sonra kendini düşün tekrar

Hala saf

Hala onun kadar beyaz mısın?

@30.04.2014, ipek sahra

Rüzgar, Çiçek Tarlaları, Güneş, Biz ve Çocukluk

O zamanlar

Tek derdimiz vardı

Tek istediğimiz

Ne yemek yemek önemli idi

Ne su içmek

O zamanlar

Rüzgar vardı

Çarşaftan yaptığımız yelkenleri götüren

Saçlarımızı hırpanileştiren

Ruhumuzu dinginleştiren

O zamanlar

Çiçek tarlaları vardı

Göz alabildiğince

Koştukça koşabileceğimiz

Soluklanmak için uzanabileceğimiz

O zamanlar güneş vardı

Miskinleşmiş kedi yavrusu gibi

Bizi uyutan

Bedenimiz toprağa uzanmışken

İnce bir battaniye olan

Ve o zaman biz vardık

Henüz dokuz,on yaşlarında

Çiçek tarlalarında yankılanan kahkahalarımız

Rüzgarda havalanan hayallerimiz

Güneş ile yeşeren çocukluğumuz

İlk rüzgar gitti

Gökdelenler yapılırken

Yer kalmadı çiçek bahçelerine

Güneş düşmez oldu

Toprağa artık

Çocukluğumuz ise

Kayboldu kirlenmişliklerin içinde

@24.04.2014, ipek sahra

YÜZYILIN LABİRENTİ VE KAÇIŞ

Bundan çok zaman önce

Anlatmıştın herşeyi

Mutluluk dolu hayatının gittikçe anlamını yitirdiğini

Herşeye sahibim ama gene içimde boşluk

Derin bir boşluk var diyordun

Gözlerin gözlerime bakarken

Rengin solmuştu artık

Seni tanıdığım yıllardaki neşen yoktu

Saçların dökülmüştü

Gözlerinin altında çizgiler belirmişti

Gözlerine baktım

Derine ruhunun  derinlerindeki o boşluğa 

Git dedim

Burada kalırsan kurtulamayacaksın

Gittikçe boşluğa

Daha çok boşluğa çekecek seni

İşin, evliliğin, çocukların

Toplumun koyduğu labirentte kaybolacaksın bir süre sonra

Yaşadığını unutarak yaşayacaksın 

Kalbinin çarptığını unutarak nefes alacaksın

Zamana yetişmeye çalışarak, zamanın kurbanları arasında olacaksın

Ve bir gün

O beklendik günde

Ya kalbin tekleyecek

Ya beynin iflas edecek

Gözlerime baktın

Derinlere

Seni ne kadar sevdiğimi bilirdin

Söylediklerimdeki samimiyetten şüphe bile etmezdin

 

Yapamam dedin

Ne eşim kabul eder, ne çocuklar

Düzen beni yese de düzelmeliyim onlar için

Sen yoksan onlarda yok dedim

Gülümsedin içinin acısını saklamaya çalışarak

O günden sonra 

İşte yine karşı karşıyayız

Tek fark senin ruhun burada değil artık

Bedenin ise kalafatta

Ne desem boş

Bir labirent vardı

Ilk önce albenisi ile cezbetti seni

Eşin, çocuklar, para ile hapsettiler

Ve özgürlüğe aşık kalbin

Dayanamadı labirentte nefes almadan yaşamaya

Tekledi

Gülümsedim içimin acısını saklayarak

Uğurlar olsun Bernard

Uğurlar sana

@2014,ipek