HALA SAF

Çevrene bak

Yavaş yavaş, süze süze

Hala onun gibi, hala onun gibi beyaz

Kaç kişi kaldı ki evrende

Kendini düşün

Her sabah kurulu bir saate bağlı yaşamını

Her gün yenilenen düzenini

İsyan bayrakları açtığın halde

Yüzüne yerleştirdiğin gülümsemeni

Sonra da ona bak

Çetrefilleşmiş dünyanın tam ortasındaki ona

Gözbebeklerinde hala duran çocuksu pırıltıya

Utangaçlığın gizlendiği naif gülümsemesine

Çekingen duruşu ile hem gidişine, hem kalışına

Sonra kendini düşün tekrar

Hala saf

Hala onun kadar beyaz mısın?

@30.04.2014, ipek sahra

Rüzgar, Çiçek Tarlaları, Güneş, Biz ve Çocukluk

O zamanlar

Tek derdimiz vardı

Tek istediğimiz

Ne yemek yemek önemli idi

Ne su içmek

O zamanlar

Rüzgar vardı

Çarşaftan yaptığımız yelkenleri götüren

Saçlarımızı hırpanileştiren

Ruhumuzu dinginleştiren

O zamanlar

Çiçek tarlaları vardı

Göz alabildiğince

Koştukça koşabileceğimiz

Soluklanmak için uzanabileceğimiz

O zamanlar güneş vardı

Miskinleşmiş kedi yavrusu gibi

Bizi uyutan

Bedenimiz toprağa uzanmışken

İnce bir battaniye olan

Ve o zaman biz vardık

Henüz dokuz,on yaşlarında

Çiçek tarlalarında yankılanan kahkahalarımız

Rüzgarda havalanan hayallerimiz

Güneş ile yeşeren çocukluğumuz

İlk rüzgar gitti

Gökdelenler yapılırken

Yer kalmadı çiçek bahçelerine

Güneş düşmez oldu

Toprağa artık

Çocukluğumuz ise

Kayboldu kirlenmişliklerin içinde

@24.04.2014, ipek sahra