Nefes

En sonunda bıraktın

Bırakmak istediklerini

Tavşan kanı bir çay koydun

İnce belli bardağına

İlk defa istediklerini yapmanın mutluluğu içinde

Saflığını, naifliğini hatırladın

Ne zaman değiştirdi hayat seni

Ne vakit aslında boş olan hırslar, telaşlar, kaygılar yükledi üzerine 

Sen değil miydin gözleri ışıl ışık gülen

Çocuksu bir özgüvenle herşeyi paylaşan

Neşe ile güvenen

Saflık ile inanan

Şimdi hayret ediyorsun olanlara

Önünde çektiğin set üzerine setlere 

Terkettiğin oyunların haraplığına bakıyorsun

Çocukluğunun küskünlüğüne

Ve ilk defa isteyerek

Gerçekten ve kalpten isteyerek

Yıkıyorsun duvarları

Şimdi oyunlarının ve çocukluğunun önündesin

Sende biliyorsun

Terkedilmiş oyunları yeniden oynamak emek ister 

Küsmüş bir çocuklukla barışmak kolay değildir

Ama sen değil misin

Bırakan bırakmak istediklerini

Hem de herkese göre herşeye sahipken

İnce belli bardağa çay koyuyorsun 

Ve tüm samimiyetinle çocukluğunla barışmaya gidiyorsun

Nefes almanın sabırsızlığı içinde...

@ipek sahra, 2013