Kimse anlamazdı bir baba ile oğlun savaşını
O savaş ki
Dünya döndükçe
Güneş doğdukça sürecek kadar uzun
Gece yarısı vicdan hesaplaşmalarında ruhu yaralayacak kadar keskin
Kimse anlayamazdı bir baba ile oğlun savaşını
İlk önce gülümserdi oğlun yuvarlak, tombul yanaklarına gömülmüş gözleri babaya
Babaya güvenli
Babaya inançlı
Baba bir oğlan sahibi olmanın çelişkisi içinde bakardı kendisine bakan gözlere
Baba kuşkulu
Baba şüpheli
Gittikçe arınırdı baba kuşkularından, şüphelerinden
Ve zamanın zalimliği içinde büyümeye başlardı oğlan, babanın yüzü buruşurken
Kimse anlayamazdı bir baba ile oğlun savaşını
Oğlan ne zaman güvenini, inancını yitirirdi kahramanına karşı
Dünya döndükçe
Zaman geçtikçe
Oğlan serpildikçe
Oğlan kılıç kuşandıkça
Baba anlatmaya başlardı bildiklerini
Gördüklerini
Hislerini hiç ifade edemese de
Korumak isterdi oğlunu içten içe
Bilirdi alamazdı artık onu kanatlarının altına
Bilirdi koruyamazdı düşmanlardan, hainlerden ve zalimlerden
Kimse anlamazdı bir baba ile oğlun savaşını
O savaş ki babanın ruhu bedeninden ayrıldığında sona ererdi
Ve kimse o savaşın ne zaman, nasıl başladığını hiç bilmezdi...
© 2011 Tüm hakları İpek Sahra Özgüler' e aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder