Aşkı tarif eder misiniz dediğimde yüzünüzü okyanusa döndünüz
Siyah uzun kirpikleriniz rüzgarla beraber hareket ederken
Mavi gözlerinize okyanus yansıyordu.
Ben aşka inanmam dediniz
Tam gözlerinizdeki sonsuz okyanusta ben aşka dalmışken
Peki ama neden dedim
Sesimi tanıyamadığını söylemeliyim
Aşk umutsuz insanların işi dediniz
Umutsuz insanlar aşka düşer, aşkta büyür, aşkta yaşlanır ve aşkta ölürler
Ben ise aşka düşen değil, aşka düşüren olmayı seçtim, sizi düşürdüğüm gibi dediniz siyah kirpiklerinizi titreterek
Garip bir mutsuzluk, bilinmez bir huzursuz kapladı içimi
Sanki tüm dağları aşsam
Sanki tüm denizlerde yüzsem
Sanki tüm rüzgarlara meydana okusam
Geçmeyecek bir aşk vardı bende
Sizin bilmenizi istemediğim
Benim ise sonsuza dek bilmeyi isteyeceğim....
Zamanın tuhaf büyüsü ne kadar çabuk değiştirdi herşeyi
Akrebin yavaş ilerleyişine inat yazlar geçiyor,baharlar görünüyor ve yine kış geliyordu
Biliyor musunuz siz kışa yaraşıyordunuz
Kış kadar soğuk
Kış kadar çetin
Ben ise bir yaz kelebeği gibiydim
Çevrenizde uçuyordum birkaç günlük ömrün sarhoşluğuna kapılmış
Ve yaz kışa meydan okudu
Siz bana fark etmeden aşık oldunuz
Yazın neşesi, yazın kahkahaları, yazın sıcaklığında usul usul eridi karlarınız
Görünmeyen bir dağ iken
Görünür bir dağ oldunuz
Ve o zaman anladım ki
Aşk sizin dediğiniz gibi umutsuz insanların işi imiş
Siz aşkta büyürken
Ben ise yeni aşklara yol açtım
Siz aşkta ölürken...
© 2009 Tüm hakları İpek Sahra Özgüler' e aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder