Narin parmak uçlarının ucunda dur
Narin parmak uçlarının ucunda dur ve bedenini dimdik
Aynı bir sopa gibi
Aynı tahta bir sopa gibi tut
Öyle dik ve hareketsiz dur ki
İnce ayak bileğindeki halhalın pembe taşı oynamasın
Yüzyıllardır oradaymışçasına
Ve yüzyıllarca orada kalacakmışçasına
Durduğun yere ait ol
Biliyorum zor senin gibi göçmen bir ruhun
Durduğu yere ait olması
O göçmen ruh ki
Aynı Karadeniz dalgaları gibi hırçın
Aynı Karadeniz dalgaları gibi özgür
Narin parmak uçlarının ucunda dur ve bedenini dimdik
Aynı bir sopa gibi
Aynı tahta bir sopa gibi tut
Öyle dik ve hareketsiz dur ki
İnce ayak bileğindeki halhalın pembe taşı oynamasın
Yüzyıllardır oradaymışçasına
Ve yüzyıllarca orada kalacakmışçasına
Durduğun yere ait ol
Biliyorum zor senin gibi göçmen bir ruhun
Durduğu yere ait olması
O göçmen ruh ki
Aynı Karadeniz dalgaları gibi hırçın
Aynı Karadeniz dalgaları gibi özgür
Narin parmak uçlarının ucunda dur
Ojelenmemiş parmaklarının inceliğinden yansısın güneşin en berrak hali
Ve boynunu yaralı bir ceylan gibi eğ
Müziğin sesini duyduğunda
Kalbine saplanmış avcının okunu düşün
O ok ki, sen hareket ettikçe daha çok batsın kalbine
Ve kalbindeki tüm öfkelerin, yaraların ve intikamların acısı
Düşsün gözlerinden
Ojelenmemiş parmaklarının inceliğinden yansısın güneşin en berrak hali
Ve boynunu yaralı bir ceylan gibi eğ
Müziğin sesini duyduğunda
Kalbine saplanmış avcının okunu düşün
O ok ki, sen hareket ettikçe daha çok batsın kalbine
Ve kalbindeki tüm öfkelerin, yaraların ve intikamların acısı
Düşsün gözlerinden
Narin parmak uçlarının ucunda dur
Ve ne vakit sessizlik çökerse sahneye
Bırak kendini olabildiğince özgür
Olabildiğince yalnız
O yalnızlığın ki hücrelerinin ihtiyaç duyduğu mutluluğu sağlayacak
Ve ne vakit sessizlik çökerse sahneye
Bırak kendini olabildiğince özgür
Olabildiğince yalnız
O yalnızlığın ki hücrelerinin ihtiyaç duyduğu mutluluğu sağlayacak
İnce gaydanın sesini duyduğunda irkilme sakın
Sen ne kadar Karadenizlisen
O kadar da dünyalısın
Gözlerine bak insanların
Seni imrenerek anlamaya çalışan insanların gözlerine
Vur mührünü
Yaralı bir ceylan nasıl ağlarsa
Yalnız bir kartal gibi uç olduğun sahneden
Seni seyredenlerin kalplerine
Ve kalbindeki okun her bir acısını
Onların kalplerine sapla gözündeki sürme ile
Narin parmak uçlarının ucunda dur
Narin parmak uçlarının ucunda dur bedenini dimdik
Aynı tahta bir sopa gibi
Dimdik tut
Tüller
Beyaz tüller sarıp sarmalasın saçlarının karasını
Ve yüzünde sadece gözlerin
Siyah kömür karası sürmelenmiş gözlerin açık kalsın
Yüzyıllardır oradaymışçasına
Ve yüzyıllarca orada kalacakmışçasına
Durduğun yere ait ol
Ne vakit vurursa alkış sesleri kartonpiyerlerin eskiliğine
Uyan rüyandan
Aynı Karadeniz dalgaları gibi değişken
Aynı Karadeniz rüzgaruı gibi sakin
Ve akıt gözlerindeki yaşları yaralı bir ceylanmışçasına
Ait olduğun yerin hiçbir yer olmadığını bile bile
Ait olduğun yerin hiçbir yer olmayacağını bile bile...
Narin parmak uçlarının ucunda dur bedenini dimdik
Aynı tahta bir sopa gibi
Dimdik tut
Tüller
Beyaz tüller sarıp sarmalasın saçlarının karasını
Ve yüzünde sadece gözlerin
Siyah kömür karası sürmelenmiş gözlerin açık kalsın
Yüzyıllardır oradaymışçasına
Ve yüzyıllarca orada kalacakmışçasına
Durduğun yere ait ol
Ne vakit vurursa alkış sesleri kartonpiyerlerin eskiliğine
Uyan rüyandan
Aynı Karadeniz dalgaları gibi değişken
Aynı Karadeniz rüzgaruı gibi sakin
Ve akıt gözlerindeki yaşları yaralı bir ceylanmışçasına
Ait olduğun yerin hiçbir yer olmadığını bile bile
Ait olduğun yerin hiçbir yer olmayacağını bile bile...
© 07.2011 Tüm hakları İpek Sahra Özgüler' e aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder