Ne hüzünlü bir yoldu başlangıcımız
Sessizliğin içinde arıyorduk kendi iç seslerimizi
Sokaklar böylesi sakin, sokaklar böylesi yalnızken
Fark etmiyorduk kendi renksizliğimizi
Aşk adına söylenmiş tüm kelimeleri tekrarladık birbirimize
Tüm cümleleri tükettik, ardına nefes koymadan
Sen bende kendini sordun, ben sende kendimi sordum
Bulamadık cevaplarımızı ve yine kendi derinliğimizde suskunlaştık
Pembe renkli, balonlu, uçurtmalı bir aşk değildi bizimkisi
Ne benim anladığım
Ne senin anladığın
İşte öyle bir şeydi….
© 2009 Tüm hakları İpek Sahra Özgüler' e aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder