Topal

güzellik henüz yeni yapılmış beyaz duvarlardan aynaların alımlığı altında süzülürken gördüm seni

yeşil gözlerinin zifiri yalnızlığında sıkıştığın görülmeyen sınırların içinde umutsuzca dururken

halini görüpte sana gülümsemek, hatta konuşmak mümkün değildi

yine de baktım ve gülümsemedim

bir mart tazeliği içinde, senin aralık bulutlarına

 

bakmadın

kafanı bile kaldırmadın

süslenmiş, şekillendirilmiş bir hayatın yapaylığında seyrelmiş ruhunun yalnızlığına öyle sığınmıştın ki

sahillerinden akşam serinliğinde geçen

loş akşamların cılız ışıklarında saklandın

yine de baktım ve gülümsedim

bir mart tazeliği içinde, senin aralık bulutlarına

 

bakmadın

kafanı bile kaldırmadın

suskunluğun ebedi istirahatı içinde nefes alan bedeninde ritmini ölümün beklentisine bırakmıştı sanki

tek tük kalan masalarda

şen şakrak kahkahalar atan kırmızı ojeli kadınların

şarap kadehlerine bıraktıkları silik dudak izlerinde aramayı bile terketmiştin yalnızlığının düşmanını

şehrin yokuşlu, harabe  kaldırımlarında

geçen ayakizlerine bakar gibiydin dururken

yine de baktım ve gülümsedim

bir mart tazeliği içinde, senin aralık bulutlarına

 

bakmadın

kafanı bile kaldırmadın

benim güneşli sesimin arkasında gizlediğim kapının kapattığı yaralar, kesiklerin, hatta gözyaşlarının farkına bile varamadın

topal ayağınla

mermerin soğukluğunda

ölümünün metanetli yolculuğuna doğru yürürken

yine de baktım ve gülümsedim

o son bir umutla

bir mart tazeliği içinde, senin kış bulutlarına

 

bakmadın

kafanı bile kaldırmadın..

 @İpek Sahra,2011